Special Issue Winter 2009
مقایسه عملكرد سازه ه‌ای بتنی طراحی شده با روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمكان و ویرایش سوم استاندارد 2800
محمد کفاشیان و امید بهار
روشهای طراحی مبتنی بر تغییرمكان جدیدترین ابزار طراحی بر اساس عملكرد است که امروزه توجه محققین زیادی را به خود جلب نموده است. اما تعداد بسیار كمی از این روشها به صورت استاندارد و مناسب جهت بكارگیری در آیین‌نامه‌های طراحی مدرن می‌باشند. در این مقاله رفتار غیرارتجاعی چهار سازه بتنی قاب خمشی منظم و انعطاف‌پذیر با ارتفاع چهار، هشت، دوازده و شانزده طبقه که با دو دیدگاه متفاوت تغییرمکانی و نیرویی طراحی شده‌اند، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در روش طراحی براساس نیرو از نیروهای لرزه‌ای ویرایش سوم استاندارد 2800 [1] و در روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمكان مطالعات انجام پذیرفته توسط پتین‌گا و پریستلی [2] مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور ارزیابی عملكرد لرزه‌ای این سازه‌ها و مقایسه روشهای مختلف طراحی، تحلیل تاریخچه زمانی دینامیکی غیرخطی تحت دو دسته شتابنگاشت “مصنوعی” و “واقعی مقیاس شده” كه طیف پاسخ همگی آنها منطبق بر طیف طرح ویرایش سوم استاندارد 2800 می‌باشد، انجام پذیرفته است. بررسیها نشان می‌دهند سازه‌های طراحی شده به روش تغییرمكان در مقابل روش نیرویی در حین وقوع زلزله رفتاری مناسبتر و قابل پیش‌بینی‌تر داشته و در موارد بیشتری اهداف عملكردی مورد نظر را تأمین می‌نمایند.